Zachowanie się, w zasadzie powszechne w danym okresie czasu, w danym środowisku i w danych sytuacjach, nazywamy zwyczajem.Kształtowaniu się zwyczaju w danym gronie ludzi towarzyszy proces z dziedziny psychologii społecznej polegający na wytwa­rzaniu się wśród jego członków poczucia, że należy, trzeba, po­winno się postępować tak właśnie, jak każe zwyczaj. Poczucie to możemy na użytek tego opracowania nazwać poczuciem powin­ności stosowania się do zwyczaju. Jest ono tym silniejsze (niekie­dy wprost nieodparte), im bardziej w danym okresie czasu dany zwyczaj przeważa w danym gronie nad innymi sposobami zacho­wania się w danej sytuacji i im głębiej dany zwyczaj zdążył się w danym gronie zakorzenić. To zaś z kolei bywa związane m. in. z długością czasu stosowania zwyczaju. Mechanizm żywiołowego kształtowania się zwyczaju nie zakłada niczyjego dowolnego i świadomego dążenia do wprowadzenia go w żyćie [Zieleniewski 1964a, s. 10—111.